फट्टू - भाग - ८ वा - मराठी भयकथा - MARATHI HORROR STORY
सूचना :- ही एक काल्पनिक भय कथा असून , वाचकांच्या सोयी साठी ही दीर्घ भयकथा २० भागात विभागली आहे ! प्रत्येक भाग ,प्रत्येक प्रसंग भयचकित करणारा ,हूर हूर लावणारा ,आपल्याशी जवळीक साधणारा , गूढ गोष्टींकडे आकर्षित करणारा , आपल्या अवती भवती बघायला भाग पाडणारा आहे . वाचकांना विनंती आहे की त्यांनी पूर्ण कथेचा आनंद घ्यावा . तुम्हाला नक्कीच आवडेल .
पूर्वार्ध :- रंगा एकटक कुठेतरी पहात राहिला . आपण केलं ते चुकीचं की बरोबर ? ते त्याला समजत नव्हतं . पण त्याचं उत्तर काळच देणार होता .....
आता पुढे :- दिवस जात राहिले . आणि अशातच काशीबाईला दिवस गेले . पण याच्यात आनंद कमी आणि कर्तव्य पूर्तीचं समाधान अधिक होतं . सोबत भविष्य सुरक्षित झाल्याची तुष्टी ही काशीला जास्त होती .
आणि एक दिवस तिने एका सुन्दर मुलीला जन्म दिला . काशीने नाव पहिलेच ठरवलं होतं . मुलगी झाली तर काय ? आणि मुलगा झाला तर कोणतं ? तर ... मुलगी झाली ! काय नाव ठेवावं ? स्वाती कि आश्लेषा ? तिने रंगाला विचारलं . त्याच्या डोक्यात भलतंच होतं . तेच तोंडून आलं . पण त्याच्या डोक्यात अजून काही होतं किंवा मुलगी झाली ते त्याला पसंत नव्हतं . त्याला आनंद झाला नव्हता .
" कासू ,हिचं नाव सावित्री ठेव ! " " काय ? सावित्री ? " "अहो पण ... काय गरज आहे ? एवढी सुंदर पोरगी ! आणि नाव सावित्री ? " "हो , सावित्री ! तेच ठेवायचं ! तीच परत आलीय हिच्या रूपाने ! आणि हीच माझा घात करणार आहे !
" अहो ,भलतं सलतं काय बोलताय ? दोन चार दिवसाची पोरगी ! तुमचा काय घात करणार ? " " कासू ,मी आत्ताचं म्हणत नाहीए . मोठी झाल्यावर म्हणतोय ! बरं ,ते जाऊ दे तू ताण घेऊ नकोस . मी काही तिला मारणार नाही . पण हिला माझ्यापासून लांबच ठेव . माझी आईच परत आलीय ! आणि ती मला संपवणार हे नक्की ! "
काशीबाईचा जीव घाबरायला लागला . ओली बाळंतीण ! तिला हा ताण सहन होईना . वाटलं होतं आपला ताण कमी होईल ,पण नाही ,अजून ताण वाढला ! कदाचित मरेपर्यंतचा ?
" बरं ,आता एक काम करायचं ! " रंग म्हणाला , आणि तिच्या सर्वांगावरुन नजर फिरवली . एरवी काशीबाईला आवडलं असतं पण का कोण जाणे आता तिला शिरशीरी आली . तिने काय ? हे हि विचारलं नाही ! रंगाने तिला जवळ ओढली . "सोडा मला ! अहो ,काही आहे कि नाही ? अजून ओली बाळंतीण आहे मी ! त्रास होतोय ! आणि तुम्ही ? थोडी तरी माणुसकी दाखवा ! "
रंगाला हे सहन झालं नाही ,त्याने खसकन तिचे केस ओढले . आणि दात ओठ खात म्हणाला . " मुलगा ! मला मुलगा पाहिजे ! तेही लवकरात लवकर ! " "अहो , काय वेड लागलय का ? किमान पाच वर्ष तरी याबाबतीत काहीच बोलू नका ! "
"ए ,शहाणे ! तू नको ठरवूस ! ते मी ठरवणार ! मला वारस हवा ! तुम्हा दोघीना फुकट पुसायला मी रिकामा नाही ! नाहीतर आत्ताच हिला उचल ,आणि निघ इथून ! परत तोंड ही दाखवू नकोस . मी काय करायचं ते माझं मी बघून घेईन !" इतकं बोलून रंगा निघून गेला . काशी आवाज देत राहिली पण तो थांबला नाही .
काशीच्या डोळ्यातून गंगा जमुना वाहायला लागल्या . 'एवढी सुंदर पोर ! पण या माणसाच्या डोक्यात काय खूळ भरलंय काय माहित ? ' ती त्या एवढ्याश्या लेकराच्या डोक्यावरून हात फिरवत राहिली . " कसं व्हायचं गं स्वाती आपलं ? नाही ! स्वाती नाही ! सावित्री ! या नावातच केवढा आधार आहे ! जणू काही सासूच आपला आधार बनण्यासाठी परत आलीय ! हे नाव तिच्या डोक्यात एकदम फिट बसलं ! 'सावित्री !'
काशीने निर्धार केला , हिला मोठं करायचा ! काय होईल तो त्रास सहन करायचा . याला मुलगा हवाय ना ? घे म्हणावं ! मी ही बघते ,याच्यात किती दम आहे ते !
रात्री रंगा घरी आला . जेवणाचं काय करायचं त्याला विचार पडला . त्याला ही अपराधीपणा खात होता . आपण दुपारी हिला वाटेल ते बोललो . मुलगी झाली त्यात हिची काय चूक ? ही लढाई आपली आणि आईची आहे . त्यात हीचा बळी जायला नको . त्याने ठरवलं घरात कामाला एखादी बाई ठेवावी . बाईचं नाव काढताच त्याच्या मनावर मोरपीस फिरलं . व विचार पक्का झाला .
त्याच आनंदात तो हॉटेलात गेला . पोटभर जेवण केलं आणि काशीबाईसाठी पार्सल घेऊन आला . पण घरी आल्यावर त्याला आश्चर्याचा धक्का बसला . काशीचं वागणं ,नजरेतील भाव पूर्ण बदलले होते . तो पार घायाळ झाला ! तरी काही दिवस लांब राहणं गरजेचं होतं . त्याने काशीला जेवायला घातलं नजर छोट्या बाळाकडे ,म्हणजे सावित्री कडे गेली . आणि तो दचकला . ती एकटक त्याच्याकडे पहात होती .
याचा अर्थ काय समजायचा ? ही आपल्याला मोहात अडकवतेय की चॅलेंज करतेय ? आणि ही एवढी सुंदर कशी ? आपण आणि कासू तर जेमतेमच आहोत . हां ! आई ? आणि तो चरकला . हो आईच ! आई सुंदर होती ! आणि रंगाला भास झाला की ती आपल्याकडे पाहून हसत आहे . त्याला राहवलं नाही . त्याने अलगद उचललं तिला . काशीबाई पाहतच राहिली . "अहो , अहो काय करताय ?"
रंगाने सावित्रीला अलगद उचललं व छातीशी कवटाळलं . " आई ! माफ कर मला ! मी तुझा गुन्हेगार आहे ! " त्याच्या डोळ्यात अश्रूंच्या धारा वाहायला लागल्या . "मी संपवलं तुला !पण आता नाही ! ती चूक मी पुन्हा करणार नाही ! भले ही मला मरण आलं तरी चालेल ! मी तुला काही होऊ देणार नाही . आई , मी तुला काही होऊ देणार नाही ! सावित्री ,माझी सावू ! माझी सावू ! " आणि तो तिचे पटापट मुके घेऊ लागला .
काशीला गहिवरून आलं . काय खरं ?काय खोटं ? तिला कळत नव्हतं . आपल्या नवऱ्याचं हे रूप खरं की आजवर जे पाहिलं ते खरं ? काही कळत नव्हतं . जास्त विचार करून उपयोग नव्हता . ती रात्र शांततेत गेली . दुसऱ्या दिवशी रंगा एका बाईला घेऊन आला . आणि तिला पाहून काशीबाईच्या काळजात धस्स झालं . तिने विचारलं तसा रंगा म्हणाला ," अगं तुला घरातील कामाला ,स्वयंपाकाला मोलकरीण आणलीय ! " "ही मोलकरीण आहे ? एवढी सुंदर ? " " का ? त्यात तिचा काय दोष ? आणि तुला तुझ्यावरील ताण कमी झाल्याशी मतलब ! बाकी माझ्यावर सोड ! "
काशीबाईने कपाळावर हात मारून घेतला . 'हा नाही सुधारणार ! कामाला बाई नाही आणली याने ,माझ्यावरील ताण कमी करायला आणली . त्याचा अर्थ तिला समजला होता . पुढे काय ? हे मोठं प्रश्न चिन्ह होतं .......
TO BE CONTINUED .......
ConversionConversion EmoticonEmoticon