फट्टू - भाग १० | marathi horror story | MARATHI BHAYKATHA
 |
| मराठी भयकथा |
पूर्वार्ध :- एवढं बोलून दोघे उठले ,दिप्या निघून गेला रंगा दार उघडून घरात आला ,कपडे काढले ! काशीबाईजवळ आला , पोरं झोपले होते . त्याने तिला उचलली आणि पुढच्या खोलीत आणली . खोलीचं दार बंद केलं , काशीने विरोध केला नाही ! उपयोग ही नव्हता !
कसायाच्या दावणीला गाय बांधली होती ! जोपर्यंत दूध देईल तो पर्यंत जगेल ! ज्या दिवशी ते बंद झालं हा कापणारच ! तो पर्यंत .........
आता पुढे :- काही दिवस असेच गेले . मुलं मोठी होत होती . पण रंगाचा रंगेलपणा कमी होत नव्हता . बरं ,तो कुठून पैसे आणायचा ? काय काम करायचा ? त्यालाच माहित ! घरात काही कमी पडत नव्हतं . पण याचं वागणं बिथरलेलं होतं . रात्री अपरात्री कधीही घरी यायचा . जेव्हाही घरी यायचा त्याला जेवण नाही मिळालं तरी चालेल ,पण काशी लागायची !
एके रात्री असाच उशिरा परत आला . ओसरीजवळ कुणीतरी होतं खुडबुड खुडबुड चालली होती . याच्या चाहुलीने शांतता झाली . पण रंगाच्या लक्षात आलं होतं, त्याने व्यक्ती ओळखली होती. ' ही इथं काय करतेय ? ' तो आडोशाला लपला. अजून कोणीतरी होतं. ' दिप्या ! हा पण ! दोस्ता घात केलास ! तुला काय कमी दिलं का मी ? पण तू अस्तनीतला निखरा निघालास ! ' अनं तेवढ्यात त्याच्या डोक्यात कुणी मागून काहीतरी मारलं.
तसा हा ओरडला, त्याच्या आवाजाने दिप्या आणि ती दचकली ! घाव जोरात बसला होता. रंगा तिथंच आडवा झाला. त्याच्या मागून जो आला तो पुढे आला ! त्याचं आणि यांचं काही बोलणं झालं. त्याने आणि दिप्याने रंगाला उचलला आणि ओसरीत फेकला. ती घरात गेली. दार लावून घेतलं.
सकाळी जाग आली तेव्हा रंगा ओसरीत पडला होता. त्याच डोकं सुन्न झालं होतं, ठणकत होतं. रात्रीचा प्रसंग आठवला नि तिडीक गेली. त्याने आवाज दिला. पण तोंडातून आवाज निघेना. हात उचलता येईना. उठायला गेला तर पाय निकामी झाले होते. म्हणजे आपण आता ?......
तो जोरजोरात ओरडायचा प्रयत्न करू लागला पण आवाज निघेल तर शपथ ! हळूहळू रागाची जागा काळजीने घेतली व काळजीची दुःख्खाने आणि तो ढसाढसा रडायला लागला. अश्रू पुसायलाही हात उचलता येत नव्हते. तोंडातून लाळ गळत होती. तो तसाच पडून राहिला काही वेळाने काशीबाई बाहेर आली. याच्याकडे बघितलं. रंगाच्या जवळ आली. त्याच्या नजरेत प्रश्न होता. असं का केलंस ? पण उत्तर द्यायला काशी बांधील नव्हती.
तिने पोरांना आवाज दिला. थोड्याच वेळात सावित्री व काशिनाथ पळत पळत बाहेर आले. " तुमच्या बाबांना काहीतरी झालंय, कुणालातरी बोलवा ! " काशिनाथ म्हणाला, " आई, दिपू काकांना बोलवू ? " त्याच नाव ऐकून रंगाचा पुन्हा संताप झाला. पण तो आता हतबल झाला होता. शांत बसणं हा एकच पर्याय होता. दिप्या येतांना डॉक्टरला घेऊन आला. डॉक्टरने ऍडमिट करायला सांगितलं. पण काशीबाईने ठाम नकार दिला.
" आमचं बघणारं कुणी नाही, मुलं लहान आहेत ? जे काही करायचं ते घरीच करा ! डॉक्टरचा नाईलाज झाला. घरी उपचार शक्य नाही हे त्याला समजत होतं पण त्याने योग्य अर्थ काढला. बाईला, याला लवकर बरं होऊ द्यायचं नाही, थोडक्यात जोवर हा असाच पडून राहील तोवर चालण्यासारखं होतं. डॉक्टरलाही बरं होतं. रोजचे पैशे मिळणार ! त्याला नको होते का ! डोक्याला मलमपट्टी करून, काही औषध देऊन डॉक्टर निघून गेला. ओसरीतच गादी टाकून रंगाची व्यवस्था करण्यात आली.
सर्व करून दिप्या निघून गेला. त्याने ढुंकूनही पाहिलं नाही रंगाकडे ! रंगाच्या डोक्यात एकच प्रश्न होता, ' आपल्याला मागून कुणी मारलं ? ' बोलता बोलता दिवस संपला. संध्याकाळ झाली. बघता बघता रात्र झाली. रंगाला वाटलं, आतातरी आपली व्यवस्था घरात करतील, पण नाही ! एक - दोनदा काशिनाथ पाणी पाजून गेला. काशीबाईने रंगाला भिंतीला टेकून बसवून दिलं होतं. तसाच बसून होता. रात्र झाली पण काशीबाईने जेवायला दिलं नाही. भुकेने त्याचा जीव कासावीस होत होता.
मनातल्या मनात किती शिव्या घातल्या असतील, त्यालाच माहित ! बसल्या बसल्या डुलकी लागली, व एकाबाजूला कलंडला तशी जाग आली ! ' आता ? आता काय करायचं ? ही तर पाहतही नाही, अगं मला......... ' पण फक्त मनातल्या मनात ! पोट तुडुंब भरलं होतं. जीव कासावीस झाला होता. घाम यायला लागला. आता कपडे ओले होतात की काय ? आणि समोर हालचाल झाली !
रंगाला चाहूल लागली. सुदैवाने कि दुर्दैवाने पण जे काही होतं ते नजरेसमोरच होतं. एक डोळा त्याच्याकडे रोखून पाहत होता. काहीतरी त्याच्या दिशेने पुढे सरकत होतं. ' सुगी ! ' भयंकर होतं ते अगदी भयंकर ! तरी रंगाने जे केलं होतं त्यापुढे काहीच नव्हतं. जसं जमिनीत पुरलं होतं तसंच आता समोर दिसत होतं. हे सत्य आहे की भास, कळायला मार्ग नव्हता.
अंगाला घाम फुटत होता, जीव कासावीस झाला होता. आयुष्यात कधी नव्हे ते रंगा घाबरला होता. भीतीने डोळे बंद करण्याचा प्रयत्न केला. तरी ती नजर समोरून हालत नव्हती. त्याने घाबरून डोळे उघडले. आणि भीतीने बोबडी वळाली. त्याच्या समोर पूर्ण चेसलेला व पूर्ण अस्ताव्यस्त झालेला चेहेरा हाताच्या अंतरावर होता. नजर त्याच्या वेध घेत होती.
त्याच्या व्हायचा तोच परिणाम झाला. रंगाने कपडे खराब केले ! आणि तिथंच बेशुद्ध झाला ! रात्री काशीबाई बाहेर आली. पाहते तर याने घाण केलेली ! तिला राहवलं नाही. पोरांना उठवलं. काशिनाथ पळत जाऊन दिप्याला घेऊन आला. त्याने कसंतरी सर्व आवरलं. " वहिनी, हे काही रोज जमणार नाही ! याला दवाखान्यात ऍडमिट करा ! ते बघतील कसं करायचं ते ! नाहीतर पुन्हा मला बोलावू नका ! "
काशीबाईचा नाईलाज झाला. त्यांनी कसंतरी रंगाला घरात पोहोचवलं. आडदांड होता तो ! पण एका टोल्यात कामातून गेला होता. पण रंगा ? त्याच्या डोक्यात वेगळंच चालू होतं, ' सुगी बाहेर कशी आली ? ती पण इतक्या दिवसांनी, की आपला भास होता ? ' त्याच यांच्याकडे लक्षच नव्हतं.
लवकर बरं व्हायचं आणि काय आहे ते पाहायचं ! सकाळी अँब्युलन्स आली, रंगाला दवाखान्यात नेलं. ट्रीटमेंट सुरु झाली. हळूहळू फरक पडत गेला. तसं त्याने डॉक्टरला विश्वासात घेतलं, पैशांचं आमिष दाखवलं. जो काही फरक पडेल तो फक्त त्याला सांगायचं होता. काशीबाईला नाही ! तिला सांगण्याची गरज नव्हती. आणि डॉक्टरला पैशाशी मतलब ! दोन - तीन महिन्यात तो पूर्ण बरा झाला.
आणि एके रात्री, रात्री म्हणण्यापेक्षा मध्यरात्री तो घरी आला. घराजवळ सामसूम होती. गोठ्यात आला. तश्या गाई हंबरल्या. त्याने थोपटलं. जिथे चारा ठेवला होता, तिथं गेला. आणि त्याला धक्का बसला ! पूर्ण जागेला फारशी लावली होती ! मातीचा कुठं मागमूस नव्हता.
मग सुगीचं काय ? ती तिथंच आहे का ? त्याला पुढचा विचार करता आला नाही. अशी त्याला जास्त विचार करायची सवय नव्हती. त्याचा जास्त भर कृतीवर असायचा. तो तडक पायऱ्या चढून ओसरीत आला. दाराची कडी वाजवली. काशीबाईचा जीव घाबरला. ' कोण असेल एवढ्या रात्री ? ' दारावरची कडी वाजत राहिली. तिने घाबरून विचारलं, " कोण आहे ? " " मी ! दार उघड ! "
काशीबाईला समजेना, दवाखान्यात ऍडमिट असलेला नवरा घरी अचानक कसा आला ? तिचा विश्वास बसेना. तिने पुन्हा विचारलं, " कोण आहे ? " " आता दार उघडतेस, का तोडून आत येऊ ? " ' हाच असणार ! अजूनही सुधारला नाही ! आपल्याला अंधारात ठेवलं ,यानेही आणि डॉक्टरने ही ! काय कारण असेल ? संशय ? हो नक्कीच ! आणि आपण ? याचा संसार जपण्याकरिता ..... पुन्हा दार वाजलं !
"एकटी आहेस ? की कोणाला घेऊन !..... " "अरे ,काही लाज आहे का याला ? " तिने पटकन दरवाजा उघडला . तसा रंगा भर्रकन आत घुसला . पूर्ण घर चेक केलं . कुणी नव्हतं . 'म्हणजे आपण समजतो तसं काही नाही ! पण त्याने तसं दाखवलं नाही . "इतका वेळ काय करत होतीस ? " "अहो ,यावेळेस दुसरं काय करणार ? " "असं ? ठीक आहे ! "
तो सरळ गादीवर आडवा झाला . "जा दार लावून ये ! काशीबाईच्या अंगावर शहारे आले . पण नाईलाज होता . नवरा होता त्याला नाही कसं म्हणणार ? तिने दार बंद केलं ,आणि दबकत दबकत रंगाजवळ आली . "चल लवकर .... " त्याने खसकन तिला ओढून घेतलं आणि .......
TO BE CONTINUED ..........
WATCH MUSICAL COVER SONGS ON OUR YOU TUBE CHANNEL ' MUSICAL RAITA '
- ALL RIGHTS RESERVED AT YOGESH BORSE & BGSM
- ABOUT US
- PRIVACY POLICY
👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹
We work for provide entertainment to all human beings . We provie - Unique Horror Stories in Hindi Marathi, Horror entertainment , Hindi bhaykatha , Suspense Stories etc. We also try to provide provide- some Unique Knowledge , Motivation , Great Thaughts, Technical Guidense, Various digital and online teqniques, moral stories for kids, and specially Horror stories video entertainment . For welfare of soceity.
ConversionConversion EmoticonEmoticon